KIEZEN VOOR JEZELF
Gedichten schrijven, hoe komt dat nou tot stand? Dit is een vraag die mij veel gesteld wordt.
Tot twee jaar geleden had ik je daar nog geen antwoord op kunnen geven. Ik was namelijk bezig met het beoefenen van een vak waarvan ik altijd gedacht had dat dat mijn allergrootste droom was. Van jongs af aan was ik bezig mijn droom te verwezenlijken: Ik moest en zou in de grote Musicals van Nederland spelen! En zo begon mijn ‘’droom’’.
Ik ging studeren aan het Conservatorium, deed audities en werd aangenomen. Mijn droom kwam uit, althans dat dacht ik. Ik kwam er namelijk na in een aantal musicals gespeeld te hebben achter dat ik het helemaal niet zo leuk vond.
Nee zeggen tegen iets dat je vanaf 6-jarige leeftijd met een tunnelvisie hebt nagestreefd bleek niet het makkelijkste te zijn. Ik had het gevoel dat als ik hier ‘’Nee’’ tegen zou zeggen, ik mijn vak zou verloochenen. Alles wat ik in al die jaren had opgebouwd en waarvoor ik geleerd had zou ik opgeven en de mensen om me heen teleurstellen. Ik identificeerde mezelf met datgeen dat ik deed.
Wanneer ik ‘’Nee’’ zou zeggen voelde dat alsof ik afscheid nam van een groot deel van mijn ‘’zijn’’. Ik beoefende namelijk niet het ‘’beroep’’ actrice, voor mijn gevoel ‘’was’’ ik actrice.
ALS DIT HET NIET IS WAT DAN WEL?
Mijn vraag die toen volgde: Als dit het niet is, wat dan wel?
ALS DIT HET NIET IS, WAT DAN WEL?
Er kwamen in de tijd die daarop volgde ongelooflijk veel gevoelens vrij: boosheid, verdriet, teleurstelling, machteloosheid, onzekerheid, angst voor het onbekende etc.
Mijn fysieke lichaam begon kuren te krijgen en ik werd gedwongen te stoppen met alles dat ik op dat moment deed. Een ‘’burn-out’’ noemde de dokter het (ik zet bewust ‘’Burn-out’’ tussen haakjes omdat ik er een andere kijk op heb die ik verderop in deze blog met jullie zal delen).
Ik zag op dit moment in mijn leven zoveel ellende op de wereld, voelde mezelf ellendig en focuste me vooral op de negatieve dingen die om me heen gebeurde. Zowel in mijn omgeving en wereldwijd miste er iets. Ik kreeg een enorme honger aan meer Liefde. Liefde voor mezelf, dat ik kon omgaan met mij situatie maar ook dat we elkaar lief konden hebben en de planeet waarop we leven.
Ik zat thuis en pakte mijn dagboeken van vroeger erbij. Ik had een lange tijd niet in een dagboek geschreven maar voelde dat dit een goed plan was.
Ik opende een nieuw dagboek en begon te schrijven, over mijn gevoelens, mijn gedachten en belevingswereld. Doordat ik ging schrijven kon ik zoveel van me af zetten. Na een tijdje schrijven begon ineens het dichten. Het ontstond vanuit het schrijven en kreeg vorm in verschillende vormen, dichtwerk en rijmwerk.
De eerste stap naar een nieuwe droom was gezet, zonder het zelf nog te weten.
Ik wist nog niet precies hoe en wat ik er mee kon maar ik voelde dat ik in een flow kwam wanneer ik schreef en dat alles rechtstreeks vanuit mijn hart op papier belandde.
DE VERANTWOORDELIJKHEID VOOR LIEFDE EN GELUK
Na anderhalf jaar, toen ik daadwerkelijk het acteren los kon laten en de plek waar ik nu was kon accepteren als de plek waar ik nu moest zijn, werd ik overspoeld door een warme deken. Er kwam weer ruimte in mijn lichaam en in mijn hoofd.
Ik besefte ineens heel helder dat alleen ik verantwoordelijk was voor het voelen van Liefde en geluk. Ik was het zelf die dat had tegengehouden. Ik was het die de deur dicht gooide en die dingen deed waar ik niet blij van werd, ik leefde niet 100% voor mezelf en maakte zelf daarmee mijn lichaam ziek. Ik deed het allemaal zelf.
Dit nieuwe besef liet me inzien dat ik het zelf dus ook om kon draaien! Ik ben het die mezelf beter kan maken, door voor mezelf te kiezen. Ik ben het die mezelf kan liefhebben en kan kiezen om datgeen te doen waar ik hoger van ga vibreren en datgeen te doen waar ik plezier in heb. Ik kan mijn negatieve gedachten voorbij laten varen en me focussen op de pracht die de wereld ons te bieden heeft.
Dit veranderde mijn hele belevingswereld. Niet langer was ik slachtoffer van het leven maar ik nam zelf de verantwoordelijkheid voor Liefde en geluk.
De ‘’burn-out’’ tussen haakjes is in mijn ogen enkel een gedwongen transformatieproces om je de kans en ruimte te bieden om anders naar je eigen leven te gaan kijken, om te gaan ontdekken wat het leven jou nog meer te bieden heeft. De burn-out is in dit geval voor jou de enige manier om verandering te weeg te kunnen brengen, om te gaan kiezen voor jezelf en te kiezen voor Liefde.
”Er verandert niets als jij niets verandert”
Ik heb in dit transformatieproces gekozen voor mezelf en Liefde. Ik kreeg vertrouwen in mezelf en op datgeen wat de toekomst me zou brengen. Ik durfde mijn angsten aan te kijken, ze te omarmen om ze vervolgens vrij te laten. Er kwam ruimte voor moed, kracht en bovenal heel veel Liefde.
En dit gevoel wil ik ongelooflijk graag met jullie delen, ik wil de Liefde die ik in me draag aan jullie meegeven en daarom ben ik Madeliefdicht begonnen. Ik hoop dat mijn werk je lichtpuntjes zal brengen en je boven alles een gevoel van warmte en Liefde mag laten ervaren.
VAL EN STA OP
STA EN VAL OP
– Madelief
”Het enige wat jij hoeft te doen is Liefde toe te laten”
Ik heb mezelf lief
Ik ben dit leven waard
Ik ben hier voor een groter doel
Ik heb de wereld iets te geven
Ik ben het waard gelukkig te zijn
Ik groei en ik leer
Ik leef dit leven ten volste
Ik ben waar ik moet zijn
Ik geloof in mezelf
Ik vertrouw
Ik wens jullie alle Liefde in het Universum toe!
LIEFDE,
Geef een reactie